Lexicologie van het Engels als het analysesysteem

Lexicologie in het algemeen studies de betekenis van woorden, de communicatie en de frequentie van het gebruik. Het woord is de kleinste zelfstandige eenheid van een taal is een universeel hulpmiddel van de hermeneutiek. Dat wil zeggen, in theorie, kunnen we enig idee te uiten en te identificeren elke notie generaliseren of zich te verdiepen in de details en uitleg in verschillende niveaus van betaalbaarheid, met behulp van de eindeloze combinaties van waarden. De meeste vrij duidelijk is in synthetische taal, waarbij de overvloed aan morfeem kunt u zinnen in willekeurige volgorde op te bouwen. Analytische systemen zijn minder flexibel, en in dit verband, lexicologie van het Engels heeft zijn eigen kenmerken.

Waarom verwijzen naar syntax lexicologie

Lexicologie van het Engels als een wetenschap is niet direct gerelateerd aan de syntax, maar het is nauw verbonden met het. De reden hiervoor is dat het Engels is een analytische taal. Dit betekent dat de woorden een vrij beperkt aantal morfeem, een indicatie van de waarde aanwezig in de context van en verbindingen daartussen liggen in de grammatica. De volgorde van een zin kan de betekenis van de uitspraak te veranderen, omdat het systeem niet flexibel genoeg om permutatie geven tot wijziging van woorden. De mogelijkheden zijn onbeperkt, maar het spel is een variant vereist een vrij delicate aanpak. Lexicologie, overeenkomstig de syntax overweegt opties zoals verkrijgbaar rollen (valentie), compatibiliteit en transitie.

Publieke en private groepen woordsoorten

Het verbale deel van de taal is voortdurend in beweging. Tegelijkertijd twee tegengestelde processen plaatsvinden. Aan de ene kant is er een toename van het aantal eenheden, aan de andere kant - reductie.

Privé-groepen, zoals de voornaamwoorden, voorzetsels, voegwoorden, deeltjes en tussenwerpsel, gebruikt voor het vormen van speciale problemen blijven vrijwel ongewijzigd. De hoofdcirculatie wordt continu bijgevuld groepen taaldelen zoals naamwoorden, werkwoorden, bijvoeglijke naamwoorden en bijwoorden.

Lexicale evolutie van taal

In totaal is het volume van woorden, natuurlijk toegenomen. Met de ontwikkeling van dit gebied van life science, worden nieuwe voorwaarden ingevoerd. Als we bedenken dat een wetenschap - het is een manier van het begrijpen van de wereld als geheel, en dit geldt voor absoluut alle gebieden van activiteit, uit de natuurkunde tot de psychologie, dan de goedkeuring van ervaring is dat mensen lenen de woorden. Ook Lexicologie van de moderne Engels taal maakt het fenomeen van de popularisering. Aanvankelijk waren de individuele en collectieve niveau, mensen in contact met elkaar en het gebruik van vreemde woorden in de dagelijkse communicatie. Dan zijn deze uitdrukkingen geleidelijk overgedragen aan de infrastructuur en de verspreiding voldoende om hun niche te nemen, om te passen in woordenboeken en is officieel erkend als geschikt voor algemeen gebruik. Zo is de taal leeft: het maakt niet groeien in de kantoren van taalkundigen en permanent evolueren, wordt onnodige overblijfselen van verouderde cijfers van meningsuiting, het verwerven van nieuwe agentschappen en het verbeteren van hun communicatiesysteem.

nomadische idioom

Het lexicon van het Engels bevat zijn stabiele expressie. De meest voor de hand liggende voorbeelden zijn de gezegden en spreekwoorden. Zij drukken de culturele en historische kenmerken van een groep mensen. Er zijn echter ook uitdrukkingen discreet gebeiteld zelfs in onze gewone toespraak, die vanuit het oogpunt van de logica irrationeel. Zo is het gebruik van werkwoorden in relatie tot levenloze objecten animeren. In veel gevallen, uiteraard, kunnen worden getraceerd tussen het object en vastberaden actie van associatieve verbinding, maar sommige zinnen echt ongebruikelijk. Nog meer uniek maakt is dat velen van hen zijn te vinden in het Engels en in het Russisch. Het is een vraag, hoe is zo'n synchroniciteit van het denken? Lexicologie van het Engels in het Russisch kan uitdrukken, bijvoorbeeld, een uitdrukking zoals «bloed loopt koud». Dit wordt verklaard, aan de ene kant, de historische doordringende invloed van de oude Griekse en Latijnse talen. Aan de andere - hier is het mogelijk om de rol van vertalers, wiens taak het is om zo dicht mogelijk en nauwkeurig te traceren interpretatie van de tekst. Daarom, als er een keuze tussen een aanpassing in het kader van de moedertaal en assimilirvaniem, vaak in de naam van het behoud van artistieke individualiteit en stijl van de vertelling tweede kiest. En het feit dat het leek ongerijmd voor ons, in de overeenkomende in de vaardige handen van een tolk afbeelding. In dit geval, onbedorven in het Engels niet de waarnemer te scheiden van het idioom geïntroduceerd door neprivnesennyh. Het is waarschijnlijk dat verfijnde waarnemer niet in staat zou zijn tot het einde om dit te begrijpen, omdat de grens lang is uitgewerkt.

Lexicologie van de taal en woordvorming Engels

In veel gevallen kan de acties voorwerpen waarmee ze worden geproduceerd verpersoonlijken. Maar items kan dienen als een manier van handelen. Hetzelfde gebeurt met de voornaamwoorden en bijvoeglijke naamwoorden. Op basis van deze logische toevoeging via consoles (preffixes) en suffixen (achtervoegsels) gevormde nieuwe morfeem die voortvloeien uit het ene deel naar het andere spraak. Additieven voor de woorden van een gefuseerde of stand alone elementen (bijvoorbeeld voorzetsels) geeft mutaties sterfte functie, gezicht, tijd, trappen van vergelijking etc. Lexicologie van het Engels begrepen door een toevoeging einde onder prefix - het gesubstitueerde begin van de woordcombinatie letters, en een algemene beschrijving van invoerelementen de term adffix. Vaak gevormd morfeem verwijst naar een ander deel van spraak. Omgekeerd, een en hetzelfde morfeem kan, afhankelijk van de situatie, behoren tot verschillende categorieën. Dit gebeurt wanneer er een verandering van semantische rollen, en is heel gebruikelijk. De mogelijkheid om betrekking hebben op verschillende klassen is mogelijk dankzij de analytische essentie van het Engels, dat wil zeggen, transmissie connotatie en accenten voornamelijk door de syntactische structuur met een minimum aantal verbale morfemen.