Het staatsysteem. Het concept. Het belangrijkste wity staatssysteem

Het staatsysteem - dit concept wordt vaak gebruikt in constitutionele wetgeving, waardoor het een brede betekenis geeft. De definitie omvat de grondslagen van de organisatie van de staat en de maatschappij, de organisatie van de macht, karakteriseert de politieke betrekkingen, de persoonlijke status, de basis van de lokale zelfregering (indien aanwezig), het systeem van staatsmachtorganen die in de Grondwet wordt weerspiegeld.

Naar het oordeel van een aantal auteurs is het begrip staatsysteem identiek aan de constitutionele.

De vorm van het apparaat is een territoriale organisatie, de structuur van het land met de juiste verdeling van bevoegdheden tussen regionale en centrale overheidsniveaus.

De staat kan een eenvoudige of complexe structuur hebben. Simpelweg kunt u bijvoorbeeld Bulgarije, Polen, de Republiek Belarus omvatten. Deze landen hebben geen soevereiniteit en kunnen geen voorwerpen zijn van buitenlandse beleidsrelaties.

Complexiteiten zouden staten moeten worden genoemd, verenigd door afzonderlijke entiteiten die alle tekenen van statehood hadden, inclusief soevereiniteit. Tegelijkertijd werden een deel van hun soevereine rechten de elementen van de structuur van het land vrijwillig overgedragen naar de centrale hogere lichamen.

De belangrijkste typen staatssysteem:

1. Unitaire structuur van het land. Het staatsysteem van dit type is kenmerkend van Portugal, Denemarken. In deze landen wordt de verdeling van het grondgebied alleen uitgevoerd in sectoren die niet aan soevereiniteit zijn toegekend. In zo'n staat is er maar één grondwet, het monetaire systeem, de structuur van overheidsinstanties en wetgeving. Unitaire landen kunnen autonome formaties in hun structuur hebben, afzonderlijke elementen van federalisme (in sommige gevallen wordt deze vorm "regionalistisch" genoemd). Als voorbeeld, die de laatste definitie karakteriseert, kunnen we Italië noemen. In dit land zijn er twintig regio's verdeeld in provincies (in de regio's zijn er bestuurs, administratieve, wetgevende en andere taken).

2. Het federale staatssysteem karakteriseert het land als een alliantie waarin zijn onderwerpen (bestanddelen) en formaties tekens van de staat hebben. Deze kenmerken omvatten de grondwet, de structuur van de staatsmacht enzovoort. Daarnaast zijn de autoriteiten in de onderwerpen en formaties, evenals de machtsstructuren van het land (de politie, de strijdkrachten) ondergeschikt aan de federale autoriteiten.

De Federatie kan territoriaal zijn - in dit geval wordt een groot land verdeeld over gebieden. Zo'n staatssysteem is de Verenigde Staten.

De federatie kan nationaal zijn - in dit geval heeft de afdeling in het land plaatsgevonden in overeenstemming met de levende nationaliteiten in bepaalde gebieden. Joegoslavië is zo'n apparaat.

Bovendien kan de federatie een nationale territoriale (gemengde) structuur hebben, zoals de Russische Federatie heeft.

3. Het rijk is een vrij grote en complexe staat die andere naties of landen verenigt als gevolg van kolonisatie, verovering en andere dingen. Deze structuur is gebaseerd op dwang en geweld. Het rijk desintegreert wanneer ze verdwijnen (zoals gebeurd met de Romeinse, Russische rijken).

Bij de overweging van de vraag over staatsstructuren moet zo'n begrip als "confederatie" worden verduidelijkt. Dit apparaat wordt gekenmerkt als een vrijwillige unie van landen verenigd om gemeenschappelijke doelen te bereiken, bijvoorbeeld in het militaire, economische of politieke gebied. De elementen (onderwerpen) die de confederatie binnenkomen, behouden al hun rechten (soevereine staten). Landen hebben geen gemeenschappelijk grondgebied, burgerschap, grondwet, monetair systeem, wetgeving, belastingstelsel. Het bestaan van een confederatie wordt ondersteund door de bijdragen van zijn onderwerpen.