Abstract: "May Night, of the Drowned Woman" door N. V. Gogol

Een hele tijdperk van literair werk is voorbijgegaan, en een galaxy van uitstekende auteurs heeft zijn onderscheidende karakter in de literatuur verlaten, maar Gogol is nog steeds de echte tovenaar van het woord voor velen. Daarom wordt het aanbevolen om het origineel van de auteur van zijn creaties te lezen, en niet alleen een korte samenvatting. "May Night, or Drowned Woman" en tot op heden verrast de lezers met indrukwekkende architectuur, een unieke tekstruimteruimtestructuur en een rijk palet van woorden. Het bevat absoluut alle iconische kenmerken van Gogol's werken: mystiek, angst, lachen. De schrijver maakt de leser vreselijk bang om horrorverhalen te vertellen, ze met satire en humor royaal te mengen.

Hypnose van Gogol's lettergreep

Het verhaal "The May Night, of the Drowned Woman" is precies in de welsprekende lettergreep gebouwd, het is niet alleen verwerkt folklore, het is een authentieke fictie die betoverend is met semantische nuances. Begrijpend lezen van de eerste regels van dit verhaal komt u onder de hypnose van Gogol's lettergreep, de mogelijkheid om verhaalvertelling te bouwen in nauwe interweaving met folklore-motieven, en blijf lang onder de indruk nadat u de laatste pagina hebt veranderd. Geef nooit de magie van het woord van genie een korte samenvatting, "May Night, of Drowned Woman" boeit alleen in de oorspronkelijke lezing.

Antologie en film aanpassing

Dit werk werd in 1831 gepubliceerd, nadat het opgenomen was in de serie 'Avonden op een boerderij in de buurt van Dikanka'. Ook is het mystieke verhaal opgenomen in de anthologie: "Russische mystieke prosa" (Russische 19e eeuwse gotische verhalen), in de bibliotheek van Russische fictie "De Kiev heksen. Volume 4-de ». Het is interessant, hoe zou dit feit door Gogol worden gereageerd? 'May Night, or Drowned Woman' is twee keer gefilmd. Voor het eerst in het Russische Rijk (in 1910) heeft regisseur V. Krivtsov een film uitgegeven die gebaseerd is op het verhaal 'Night in May' en de tweede schermversie behoort tot de beroemde verhaalverhaal A. Rowe. Hij maakte de film met een korte samenvatting. 'May Night, or Drowned Woman' is in 1953 vrijgegeven.

Folklore registreert als basis

Voor echte bewonderaars van het talent van de schrijver is het feit dat bij het schrijven van het verhaal de folkloristische platen gebruikt die hij van zijn familie en moeder ontving. Dit blijkt uit zijn brief aan zijn moeder gedateerd 30.04.1829, waarin hij hem dringt hem te vertellen "een paar woorden ... over zeemeerminnen". Maar niet alleen deze mythische wezens worden karakters in het verhaal, er zullen er andere helden zijn. 'May Night, or Drowned Woman' begint met een scène van een zachte ontmoeting tussen Ganna en Levko. In de volgende hoofdstukken worden populaire overtuigingen, tradities over verdrinkte vrouwen, heksen, enz. Veel gebruikt. De "May Night, of the Drowned Woman" (een beschrijving van het plot zal hieronder worden gepresenteerd) vertelt geen van de bekende verhalen van folklore, maar het verhaal brengt een poëtische afbeelding uit een kleurrijk leven aan de lezer Weinig Rusland. Gogol als de schepper van dit werk - volledig onafhankelijk.

Samenvatting, samenvatting

'The May Night, of the Drowned Woman' in het hart van het plot bevat de motieven van veel legendes over de onoverwogen, onschuldig verloren zielen. Een zachte, mooie pannochka verdraagt nederig alle mockery van de heks-stiefmoeder. Maar op een dag, niet in staat om de pijn te verdragen, stormt het meisje in het water, verdrinkt en wordt tegelijkertijd een zeemeermin. Maar de stiefmoeder gaat niet tevreden met haar dood, ze is verraderlijk en wraakgevend. De heks verandert ook in een zeemeermin, en nu kan de miserabele pannochka niet vrij zwemmen. Om hulp gaat ze naar haar hoofd van het zoon - Levko, die helemaal geen persoonlijk geluk heeft. Hij houdt van de prachtige Galya van harte, maar het meisje, zoals het bleek, werd door zijn vader gelegd. Het hoofd is niet vervelend om van haar plezier te maken, dus ze wil niet over de bruiloft van haar zoon denken. De kleine zeemeermin komt in een droom naar Levko en zegt onbaatzuchtig de sabel om haar slechte stiefmoeder onder de onderwatermeiden te vinden. De ingenieuze held keek het spel al een tijdje, de meerminnen speelden de vlieger. Levko vestigde de aandacht op een van de meiden, die uitstond met haar woede en predatie: ze was zo woedend geworpen aan haar vrienden die de indruk kreeg dat het helemaal geen spel voor haar was. De heks werd ontdekt, en de dankzinnige en gelukkige zeemeerminpaneel hielp de ongelukkige minnaar om met zijn geliefde Galya te verenigen, onder de staatsbrief van zijn vader te onderdrukken.

En wat is er dan gebeurd?

'Later' (periode na publicatie) voor elk literair werk is tweeledig. Dit is het proces van repliceren, transposeren voor theatrale fase, cinematografie, animatie; Het wordt ook veel beoefend om een plot te lenen door een aantal imitators; Talrijke auteursillustraties, schilderij op een thema, kinder speelgoed op basis van motieven, enz. Of wat het meest voorkomt, is vergetelheid. Maar dit verdrietige lot heeft het oorspronkelijke werk niet overgenomen, niet zo'n Gogol. "May Night, or Drowned Woman" - een van de meest opwindende werken van de schrijver.

De zanger van de Oekraïense folklore

Verrassend, volgens de postulaten van de Russische literatuurkritiek, verwijst Gogol naar realisten. Zijn werken kunnen echter worden genoemd: fantasie, farce, komedie, folklore, "horror", mystiek - gewoon niet kopiëren en beschrijving van de realiteit. Soms brengt de auteur opzettelijk de toenemende verschrikking naar het logische einde - de mystieke en verschrikkelijke dood van de hoofdpersoon (pannochki in dit geval). De dood van de schepper is echter een relatief concept, de doden in zijn verhalen leiden een vrij actief leven na het leven, die periodiek in het leven van de levende mensen inmengen. Deze functie is zeer kenmerkend voor elke folklore. Dit is een ander bewijs van het feit dat Gogol de oorspronkelijke Oekraïense folklore opzettelijk actief "bevorderde" en de bekende beschrijving van de Oekraïense nacht is de "May Night".