Japanse hokku. Japanse hokku over de natuur. Gedichten van Hokku

De schoonheid van de poëzie verrijkt bijna alle mensen. Geen wonder dat ze zeggen dat muziek zelfs de meest veeleisende beest kan temmen. Dus de schoonheid van creativiteit duikt diep in de ziel. Hoe verschillen de gedichten? Wat is zo aantrekkelijk Japans trehstishiya hokku? En hoe te leren om hun diepe betekenis te waarnemen?

De schoonheid van de Japanse poëzie

Het licht van de maan en de brose tederheid van de ochtend sneeuw inspireren Japanse dichters om een driedimensionale ongewone helderheid en diepte te creëren. Japanse hokku is een gedicht dat wordt onderscheiden door zijn lyricisme. Bovendien kan het onvoltooid zijn en ruimte voor fantasie en doordachte reflectie. Gedichten van hokku (of haiku) tolereren geen haast of hardheid. De filosofie van deze zielverwezenlijkingen is direct in de harten van de luisteraars gericht en weerspiegelt de verborgen gedachten en geheimen van de schrijver. De eenvoudige mensen zijn erg blij om deze korte poëtische formules te creëren, waar er geen overbodige woorden zijn, en de lettergreep gaat harmonieus van volks naar literaire, verder ontwikkelen en genereren van nieuwe poëtische vormen.

Het verschijnen van een nationale poëtische vorm

Oorspronkelijke poëtische vormen, zo beroemd in Japan - pentistry en triestigia (tank en hockey). De tank wordt letterlijk behandeld als een kort liedje. Aanvankelijk waren de zogenaamde volksliedjes die verschenen in het begin van de Japanse geschiedenis. In de literatuur van Japan werd de tank door de nagaut geduwd, die in overmatige lengte verschilde. In folklore behouden epische en lyrische liedjes van verschillende lengte. Na vele jaren is de Japanse hokku gescheiden van de tanks in de hoogtijden van de stedelijke cultuur. Hokku bevat alle rijkdom van poëtische beelden. In de geschiedenis van de Japanse poëzie zijn er periodes van welvaart en daling geweest. Er waren tijden waarin Japans hockey helemaal kon verdwijnen. Maar over een lange periode werd duidelijk dat korte en omvangrijke versvormen een noodzaak en een dringende behoefte aan poëzie zijn. Dergelijke vormen van poëzie kunnen snel worden samengesteld, onder een storm van emoties. Het warme idee kan worden omsloten in metaforen of aforismen, waardoor ze gedenkwaardig zijn, met lof of verwetenheid.

Kenmerkende kenmerken van de Japanse poëzie

Japanse hokku poëzie wordt onderscheiden door zijn verlangen naar laconicisme, beknoptheid van vormen, liefde voor minimalisme, die inherent is aan de Japanse nationale kunst, die universeel is en minimalistische en monumentale beelden met gelijke virtuositeit kan creëren. Wat is zo populair en aantrekkelijk Japans hockey? Allereerst is dit een gecondenseerde gedachte, gereflecteerd door de gedachten van gewone burgers, voorzichtig met de tradities van de klassieke poëzie. Japanse hokku wordt de drager van een ruim idee en reageert vooral op de behoeften van de groeiende generaties. De schoonheid van de Japanse poëzie is in de uitbeelding van die voorwerpen die dicht bij elkaar zijn. Het toont het leven van de natuur en de mens in een harmonieuze eenheid tegen de achtergrond van de veranderende seizoenen. Japanse poëzie is syllabisch, met ritmieken gebaseerd op de afwisseling van lettergrepen. Rhyme in hockey is onbelangrijk, maar de primaire geluid en ritmische organisatie van de triade.

Grootte van de gedichten

Alleen de onbelichte denkt dat dit originele vers geen parameters en beperkingen heeft. Japanse hokku heeft een gestage meter met een bepaald aantal lettergrepen. In elk vers is er een getal: in de eerste - vijf, in de tweede - zeven, en in de derde - slechts zeventien lettergrepen. Maar dit beperkt de poëtische vrijheid niet. De echte maker zal nooit rekening houden met de meter om poëtische expressiviteit te bereiken.

Klein formaat hokku zelfs Europese sonnet maakt een monumentaal. De kunst van het schrijven van Japanse hokku is precies in het vermogen om gedachten in een gecondenseerde vorm uit te drukken. In dit opzicht heeft hokku een gelijkenis met volksverhalen. De belangrijkste verschillen tussen dergelijke spreuken en hokku liggen in genrefuncties. Japanse hokku - dit is geen voorzichtig zeggen, niet gemarkeerd scherpte, maar een poëtische afbeelding, versierd in verschillende streken. De taak van de dichter is in lyrische opwinding, fantasievlucht en detail van de foto. Hokka Japanse voorbeelden zelfs in de werken van Tsjofhov. In zijn brieven beschrijft hij de schoonheid van maanbeschoten nachten, sterren en zwarte schaduwen.

Vereiste elementen van het werk van de Japanse dichters

De methode voor het creëren van de Japanse drie-lijn vereist de maximale activiteit van de schrijver, volledig ondergedompeld in creativiteit. De collectie van hokku is onmogelijk om gewoon door de ogen te rennen, zonder aandacht te vestigen. Elk gedicht vereist een doordachte lees- en filosofische reflectie. De passieve lezer zal de impuls van de inhoud van de creatie niet kunnen voelen. Pas als de gedachten van de lezer en de schepper samenwerken, wordt echte kunst geboren, net zoals de boogschommeling en het beven van een snaar muziek geven. De miniatuurgrootte van het hockey helpt niet de taak van de schepper, omdat het betekent dat het in een klein aantal woorden nodig is om de enorme te bevatten, en er is gewoon geen tijd om je gedachten uit te leggen. Om de betekenis niet snel uit te drukken, zoekt de schrijver in elk verschijnsel een klimaks.

Helden van Japanse Hokku

Veel dichters uiten hun gedachten en emoties in hokku door de hoofdrol over te dragen aan een specifiek object. Sommige dichters weerspiegelen het wereldbeeld van de mensen met een liefdevolle uitbeelding van kleine vormen en de bevestiging van hun recht op het leven. Digters interveniëren in hun creaties voor insecten, amfibieën, eenvoudige boeren en heren. Daarom hebben de Japanse tri-chiu hoku voorbeelden een sociaal geluid. De nadruk op kleine vormen maakt het mogelijk om een grootschaalbeeld te tekenen.

De schoonheid van de natuur in vers

Japanse hokku over de natuur is verwant aan schilderen, omdat het vaak een overdracht van het plot van schilderijen en een inspiratiebron voor kunstenaars wordt. Soms is hokku een speciaal onderdeel van de foto, die als een kalligrafisch versierde inscriptie wordt gediend. Een opvallend voorbeeld van zo'n werk is Busons drie-cijfer:
'De bloemen worden verwoest, de zon blussen in het westen, de maan stijgt in het oosten.'
Grote velden worden omschreven, bedekt met gele bloemen van verkrachting, die bijzonder helder lijken in de zonnestralen. De brandende zonnekogel contrastt effectief met de pallor van de opkomende maan. In hokku zijn er geen details die het effect van verlichting en het palet van kleuren tonen, maar het geeft een nieuwe blik op de foto. Van de dichter hangt de groepering van de belangrijkste elementen en details van de foto af. De laconische manier van het beeld is vergelijkbaar met de Japanse hokku met kleurgravering ukiyo-e:

De lente regen valt!
Onderweg spreken ze
Paraplu en mino.

Deze Buson Hokku is een genrescène in de geest van ukiyo-e gravure. De betekenis ervan - in een gesprek tussen twee voorbijgangers onder de lente regen. Een van hen is bedekt met een paraplu, en de tweede is gekleed in een straw mantel - mino. Een kenmerk van deze hokku is de frisse adem van de lente en subtiele humor, dicht bij de grotesk.

Afbeeldingen in de gedichten van Japanse dichters

De dichter die Japanse hokku maakt, verkiest vaak niet visuele, maar geluidsafbeeldingen. Elk geluid is gevuld met een speciale betekenis, gevoel en stemming. Het gedicht kan weerspiegelen de gehuil van de wind, de cicadas, de schreeuwen van een fazant, het zingen van een nachtegaal en een leraar, de stem van een koekoek. Zo wordt een hokk onthouden, waarin het hele orkest dat in het bos klinkt, beschrijft.

De dokter zingt.
Een luide slag in vaker
De fazant echoed hem.
(Baso)

Voor lezers is er geen volumineus panorama van verenigingen en beelden, maar de gedachte met bepaalde richtingen ontwaakt. De gedichten lijken op een monochrome tekening van inkt, zonder overbodige details. Slechts een paar vakkundig geselecteerde elementen helpen bij het creëren van een briljant beeld van de late herfst in zijn laconisme. Gevoelens van een kronkelende stilte en de droevige stilte van de natuur. De lichte contour van het beeld heeft echter een verhoogde capaciteit en bewitches met zijn diepte. En zelfs als alleen de natuur in het gedicht wordt beschreven, dan is de ziel van de dichter, zijn pijnlijke eenzaamheid, gevoeld.

Vliegende verbeelding van de lezer

De aantrekkelijkheid van hokku ligt in de feedback. Alleen met dit versformulier kunt u gelijke kansen krijgen met schrijvers. De lezer wordt mede-auteur. En kan worden geleid door je verbeelding in de afbeelding van het beeld. Samen met de dichter, leest de lezer verdriet, deelt een verlangen en valt in de diepte van persoonlijke ervaringen. In de lange eeuwen van het bestaan werd oud hockey niet minder diep gegaan. Japanse hokku laat niet zien, maar raadt en vraagt. Zijn verlangen naar de overledene kinderdichter Issa uitgedrukt in hokku:

Ons leven is dauwdruppel.
Laat maar een druppel dauw
Ons leven - en toch ...

Rosa is een metafoor voor het transience van het leven. Boeddhisme leert de kortheid en ephemeraliteit van het menselijk leven en de lage waarde daarvan. Maar toch kan de vader zich niet verzoenen met het verlies van een geliefde en kan het leven niet als een filosoof behandelen. Zijn stilte aan het einde van de stanza spreekt meer woorden.

Onbekend in hokku

Een verplicht element van Japanse hokku is discord en het vermogen om zelfstandig de lijn van de schepper voort te zetten. Meestal bevat het vers twee belangrijke woorden, en de rest is formaliteiten en uitroepen. Alle onnodige details worden weggegooid, waardoor blote feiten zonder verfraaiing worden gelaten. Poëtische middelen worden zeer spaarzaam gekozen, omdat indien mogelijk geen metaforen en epitheten worden gebruikt. Het komt ook voor dat Japanse gedichten van hokku een uitgebreide metafoor zijn, maar de directe betekenis ligt in de subtekst.

Van de pioenkern
Langzaam schiet de bij uit ...
Oh, wat een tegenzin!

Basho schreef dit gedicht ten tijde van het scheiden met het huis van zijn vriend en gaf alle emoties duidelijk over.

De Japanse houding van hockey was en blijft een innovatieve kunst die bij gewone mensen behoort: handelaren, ambachtslieden, boeren en zelfs bedelaars. Oprechte gevoelens en natuurlijke emoties die inherent zijn aan elke persoon, brengen vertegenwoordigers van verschillende klassen samen.