Heine's "Lorelei": een oude Duitse legende

Rijn bij Cape Lorelei sterk beperkt zijn stroom. Op dit punt, is het zeer gevaarlijk voor de navigatie. Bovendien, het is hier dat het zeer diep. De wind huilt rond de Kaap, en aan de andere kant kan de geluiden van de waterval te horen. Noem eens vertaald als "de rots die fluisteren". Onder water waren riffen die gevaarlijk draaikolkstroom gemaakt. Bij elkaar genomen gaf aanleiding tot vele scheepswrakken. Jonge romantische dichter in de "Book of Songs" in 1823 zet de ballad "Lorelei." Genrih Geyne was niet de eerste die dit onderwerp heeft aangepakt. Hij geromantiseerd het als nodig is, en het tijdperk van zijn persoonlijke ervaringen.

Vertalingen Heine

Meer dan eens en op verschillende tijdstippen van het gedicht van Heine "Lorelei" behandelde de beste Russische dichters. In elk van hen kunt u verschillen vinden. De beste vertaling van Heine's "Lorelei" rekening houden met de werk van S. Marshak. Maar deze keuze - een subjectieve voorkeur. De auteur van dit artikel de voorkeur aan de vertaling van Heine's ballad "Lorelei", die de Vilgelm Levik gecreëerd. Het is ook interessant om de kribbe te vergelijken met de vertaling. In dit werk van de Duitse poëzie en muziek zo te raken dat het werd een volkslied.

Het thema van het gedicht

Beschrijf in het kort waar het over gaat Heine. Lorelei - zlatovolosaya mooie vrouw - zittend op een hoge rots en zingt, zodat iedereen die voorbijgaat, onbewust werpt riemen of zeilen, en het begin tot het haar zang te luisteren en te kijken terwijl ze kamt haar gouden haar een gouden kuif. Op dit moment, de lucht is cool, donker ... Rijn stroomt rustig. Het beeld is zo mooi, dat de lezer en zwemmer vergeet insidiousness van de Rijn. Het is niet verwonderlijk dat Shipman raakt gewend om te schitteren op de top van een klif en luistert naar mysterieuze melodieuze rhymes. Hij houdt op de rots merken, en voor hem is gewoon een mooie visie, waarvan de goddelijke klanken helemaal maken hem de geest te verliezen. Het einde is altijd een - zwemmer sterft. Dat gezegd zijnde, in de eerste verzen van Heine, een verhaal van oude tijden.

poëtische tropes

Op de Russische Vilgelm Levik koos ik amfibrachys. Rhyme gebruikte hij het kruis als het origineel. 24 lijnen in 24 lijnen en tolk in de Duitse gedicht. We begonnen te overwegen Heine gedicht "Lorelei". Onze dichter niet afgeweken van Heine. De lyrische held is aan de kust, en zijn ziel is in de war verdriet. Hij wordt achtervolgd door een oud verhaal vertelt hij nu. De dichter voelt het dreigende water cool. Voor de Rijn en viel in slaap in de duisternis. Lyrical held gaat naar een andere wereld en zie de laatste straal van vlammende zonsondergang en stak hen Man op de klif.

Lorelei

In het gedicht is er geen actie. Het draait allemaal om de beschrijving van een fatale schoonheid. Dat is het, alles in een gouden gloed (dit woord wordt drie keer, naast elkaar geplaatst, evenals drie herhalingen zijn Heine gebruikt), bewondert de lyrische held, nooit zijn ogen. Zijn soepele actie - het meisje rustig haar haren kammen (deze uitdrukking wordt tweemaal herhaald in Heine - Sie kämmt ihr goldenes Haar, Sie kämmt es mit goldenem Kamme) - fascinerende rust. Een magisch lied en giet uit haar mond, volledig betovert en boeit hem. En niet alleen hem, maar ook een roeier die is vergeten golven. Nu de tragedie: absorberen water zwemmer. Heine spreekt als een gebeurtenis die niet kan worden voorkomen (Ich glaube, matrijs Wellen verschlingen). De kracht van de Loreley zingen verplettert alles. Het is triest de laatste twee verzen benadrukt Duitse dichter: Und das hat mit ihrem Singen, Die Loreley getan.

gevaarlijke bocht

Het lied is vol met onbekende kracht, zo spannend roeier, hij niet een enorme rots in de voorkant van hem te zien. Hij kijkt alleen in de hoogte, het mooie meisje goud Lorelei. Lyrische held anticipeert op het einde: de aanelkaar golven altijd over de roeier. De hele reden voor het zingen de Lorelei.

Waarom zorg over een oud verhaal van de auteur

Misschien omdat nog niet zo lang geleden, overleefde hij de crash van zijn hoop. Herlezen Brentano, Heine ontmoette het beeld van de fatale, zonder het te weten het uitvoeren berg schoonheid, die hem enthousiast. De dichter was verliefd op Kuzinu Amaliyu, toen hij leefde in Hamburg, maar ze gaf geen antwoord. Zijn ervaringen hebben geresulteerd in lijnen van ballads. Tijdens het nazi-tijdperk verbrand Heine boeken op de brandstapel. Het was alleen toegestaan "Lorelei", die als folk werd beschouwd.