Een overeengekomen en inconsistente definitie in het Russisch

Leden van de voorstellen, zoals bekend uit de schoolkursus van de Russische taal, zijn onderverdeeld in twee categorieën: hoofd- en secundair. In tegenstelling tot de belangrijkste leden van de zin, die de grammaticale basis vormen, kunnen de secundaire leden afwezig zijn. Niettemin is hun rol in de taal geweldig: zonder toevoegingen, omstandigheden en definities zou onze speech onjuist en onuitdrukkelijk zijn.

De definitie is een van de secundaire leden van de zin. De algemene grammaticale betekenis ervan is een teken van het onderwerp. De vragen die de definitie antwoorden, zijn precies hetzelfde als die van het adjectief: "welke?" En "wiens?".

Terloops, het is deze gelijkenis die het voor schoolkinderen moeilijk maakt om syntactische analyse uit te voeren.

Gewend aan het feit dat het vaakst in de rol van de definitie een bijvoeglijk naamwoord is, stellen studenten mentaal een gelijk teken tussen hen. Maar! Als een bijvoegsel kan een ander lid van de zin zijn, dus wordt de definitie uitgedrukt door verschillende delen van de spraak.

Om de juiste syntactische analyse te maken is het noodzakelijk om te onthouden dat er twee soorten definities zijn: consistent en inconsistent.

De definitie kan consistent of inconsistent zijn, afhankelijk van het soort ondergeschikte relatie tussen woorden.

De overeengekomen definitie vormt een relatie met het woord dat wordt bepaald door het type overeenkomst. Simpel gezegd, beide woorden wijzen het onderwerp en zijn attribuut zijn in hetzelfde genre, geval en nummer. De overeengekomen definities in de zin zijn bijvoeglijke naamwoorden en participaties in volledige vorm, deeldraaien en ordinale cijfers en enkele voornaamwoorden.

Bijvoorbeeld: Aandachtige (IM, meervoud) voetgangers (IM, pl), observeren (IM, pl) regels van de weg, kruis de weg alleen naar groen (In .p., M.r., enkelvoud) signaal (Vp, m, sd) van een verkeerslicht.

Opgemerkt moet worden dat de scheiding van overeengekomen definities wordt geregeld door een aantal regels en meestal geen grote moeilijkheden veroorzaakt.

De inconsistente definitie is onderhevig aan het feit dat het woord meestal wordt bepaald door het soort controle en, zelden, door het adjacency.

Een inconsistente definitie is een kenmerk van een object dat op de volgende manieren kan worden uitgedrukt.

• Naamwoord en voornaamwoord in indirecte gevallen:

Over (wiens?) Zijn romans leerde ik van een vriend (wiens?) Vader.

• Syntactisch ondeelbare zin:

Hugo is een schrijver (wat?) Met een hoofdletter.

• Een eenvoudige vergelijkende graad van een bijvoeglijk naamwoord of bijwoord:

Reading (wat?) Luidsprekend ontwikkelt de verbeelding.

• Het infinitief:

Ik had een verlangen (wat?) Om de roman te lezen.

Aangezien de ongecoördineerde definitie een kenmerk specifieker dan de overeengekomen, heeft het vaak een extra betekenis van omstandigheid en toevoeging. Een dergelijke inconsistente definitie is gescheiden, optioneel, dat wil zeggen dat er geen strikte regels zijn voor het scheiden van komma's van twee kanten.

Als de auteur een logische stress legt op de ongecoördineerde definitie , dan is isolatie gerechtvaardigd.

Ook bij de homogeniteit zijn leestekens tussen definities nodig, ook al zijn er in één rij definities uitgedrukt door verschillende spraakwoorden.